Ontstaan van Het Levenspalet

Veelal is begeleiding gericht op positieve interventies; geluk, zingeving en positieve mind. Totdat ik merkte dat er te gemakkelijk overheen wordt gestapt als het gaat om (verborgen) verlies. Als een soort binnenbocht. Alsof het er niet mag zijn, geen aandacht verdient of soms zelfs in de taboe sfeer ligt. Eerlijk is eerlijk, ook door mijzelf en in mijn begeleiding was dat aan de orde. Met (werk)geluk en vitaliteit als vakgebied, wat zeg maar aan de lichte kant van het leven staat, viel mij steeds meer op dat ik over de donkere kanten nauwelijks kennis had.

Het leven is pas compleet met de lichte- en schaduwzijdes. Net zoals  eb en vloed, yin  en yang, wit en zwart. Dat maakt het leven volwaardig.

Het is zeer menselijk om weg te willen bewegen van pijn, verdriet en trauma. Pleister (of kusje) erop en doorrrrr;  een overlevingsstand. De bijkomende emoties zijn voor de persoon zelf, de nabije omgeving zoals de werkgever of de samenleving, maar lastig. Het is vervelend, moeilijk en kan vooral erg heftig zijn als deze emoties van rouw, pijn en verlies op een onverwachts moment komen of dat het niet gepast is. En daarmee ligt het onderdrukken, bagatelliseren, wegwuiven of zelfs ontkennen ervan op de loer.

Juist daar is naar mijn idee winst te behalen, als (verborgen) verlies wordt aangegaan. Als iemands bij rouw kan worden bijgestaan, ook bij het verduren van emoties. Vitaliteit krijgt pas bestaansrecht door beide kanten, de lichte en donkere, te erkennen en doorleven. Daarover lees je hier meer onder blog: Verduren

Als eindopdracht van de jaaropleiding Verborgen Verlieskunde is Het Levenspalet geboren. Mijn wens is dat ieder persoon met zijn eigen Levenspalet mag gaan werken.